Osoba pełnoletnia opuszczająca:
- dom pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
- dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz schronisko dla nieletnich,
- zakład poprawczy,
- specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy,
- specjalny ośrodek wychowawczy,
- młodzieżowy ośrodek socjoterapii zapewniający całodobową opiekę ,
- młodzieżowy ośrodek wychowawczy
zostaje objęta pomocą mającą na celu jej życiowe usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem przez pracę socjalną, a także pomocą:
- pieniężną na usamodzielnienie;
- pieniężną na kontynuowanie nauki;
- w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym;
- w uzyskaniu zatrudnienia;
- na zagospodarowanie – w formie rzeczowej.
Warunkiem uzyskania pomocy jest zobowiązanie się osoby usamodzielnianej do realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia, opracowanego wspólnie z opiekunem usamodzielnienia zatwierdzonego przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie.
Opiekun usamodzielnienia
Głównym zadaniem opiekuna usamodzielnienia jest wspieranie osoby usamodzielnianej w realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia.
Opiekunem usamodzielnienia może zostać:
– pracownik socjalny PCPR,
– wychowawca, psycholog lub pracownik socjalny DPS, DSM, MOS, MOW, SOSW, SOW, ZP
– albo inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą.
Osobie, która osiągnęła pełnoletność przebywając w:
- rodzinie zastępczej,
- rodzinnym domu dziecka,
- placówce opiekuńczo-wychowawczej
- lub regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej
przyznaje się pomoc na kontynuowanie nauki, usamodzielnienie i zagospodarowanie na podstawie art. 140 – 153 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U.2017 poz. 697)
Więcej informacji w zakładce Pełnoletni wychowankowie z pieczy zastępczej